De avonturen van Basset Saartje

L ieve lezers Vanmiddag ben ik wezen wandelen en vrouwtje wou richting huis....                 maar mijn scherpe neus rook iets.  Ik kon het niet verklaren en ik weet niet hoe het kwam maar mijn              gedachten waren dat ik niet naar huis wou maar de andere kant op mijn neus achterna. Vrouwtje zei:, nee, nee, dat gaan we niet doen maar zoals altijd krijg ik toch mijn zin. Ik maakte het bekende snuifgeluid en zette de vaart in. En mijn neus had mij niet gefopt want toen ik daar was stond daar een prachtige ietwat doorleefde man voor me.             De opwinding ging door mijn lijf en het was meteen knuffelen geblazen. Meestal ben ik wat afwachtend in zulke situaties en je kunt mij beslist geen sloerie noemen. Het was een bijzonder moment en ik geloof echt dat ik verliefd ben.               Nu ben ik alleen vergeten te vragen of hij vaker in het winkelcentrum komt. snik

Mensen zijn echt aardig.              Neem nou de regeltjes in huis. Je mag niet op de bank Als wij er niet zijn in je mand in de hal Nee, niet op bed liggen dat is foei Ik weet uit ervaring dat ze regels opstellen, maar als je maar lang genoeg volhoudt dan gaan die rare regeltjes er vanzelf (weer) af. Het begon een tijdje geleden dat ze een nieuwe bank kregen. De nieuwe regel ging in: honden niet meer op de bank. En dat houd ook in, als zij niet in huis zijn, wij NIET in de kamer mogen verblijven. Belachelijke regel natuurlijk. Ik heb het even aangekeken en onze brave jongen op pad gestuurd om vrouwtje te verleiden en na een tijdje had hij het zover dat er een dekentje op de bank kwam. Natuurlijk keek ik dit nog een paar weken aan want niets is mij vreemd wat mensen betreft. En kijk: We zijn al weer een stapje dichterbij het doel wat we voor ogen hebben. Nu de volgende stap....wordt vervolgd.