De avonturen van Basset Saartje

J euk. Bah verschrikkelijk jeuk. Saartje foei, niet krabben zei ik. Saartje mag jij knagen aan je pootjes, straks val je uit elkaar. Saartje wil je onmiddellijk stoppen met dat gedoe. Hoe vaak moet ik het nou nog zeggen? En toen kwamen ze met paardenmelk. Ik vind het niet echt lekker, maar ook niet vies. Om van het gezeur af te zijn drink ik het netjes op. En blijf nog vrolijk doorkrabben. Ook mijn darmen waren van slag en ook dat kan ik niet helpen. Dus toen ik een drol moest leggen op de stenen vloer heb ik vol aandacht zitten kijken hoe ze het opruimde. Ze had van de zomer zelf jeuk met die beestjesallergie maar dat is ze zeker alweer vergeten. En bij haar duurde het maar vier weken. Ze zijn van de week ook teveel weggeweest (nu ik toch aan het klagen ben) De vrouwtjes smeerden allemaal troep op hun gezicht en baasje trok een gezicht want die houdt niet van rock. En toen opeens was baasje verdwenen omdat hij naar Frankrijk moest. Daarna gingen de vrouwtjes op hun v

z o gaat het in het leven. De hele tijd heeft vrouwtje uitgekeken naar die leuke bakwedstrijd van Foodies. Wel vijf maal heb ik dat brood moeten proeven. En dat was geen straf. Die heerlijke vruchtjes, en al dat suiker. De chocolade mochten we dan wel niet maar wij hebben elke keer een tien gegeven. Ook baasje en de meisjes gaven steeds datzelfde cijfer. En dan komt de finale........... Vrouwtje had het werkelijk helemaal voor elkaar. De vruchtjes gesneden. Een uitweg als ze geen chocolade zou kunnen smelten, echt aan alles gedacht. Op naar de wedstrijd! Het kneden ging meer dan goed en ze stond te glimmen, zei ze. Bij het rijzen ging het minder. Het leek wel of het niet echt de goede temperatuur had. Met goede moed de tweede kneedronde en de vruchtjes erdoor. Het leek nu iets beter te gaan. En dan moet je een keuze maken om toch het vertrouwde bakblik te gebruiken of toch één slag groter. Het was minder gerezen dan verwacht dus het vertrouwde bakblik dan maar. De

T wittervriendjes van mij weten dat ik heel begaan ben met het gezin. Ik voel me dan ook gevleid dat vrouwtje werkelijk alles met mij overlegd. Tot vandaag dan. Ik heb een besluit genomen zegt ze. Vanaf vandaag gaan jullie in de ochtend de hal in. Even een rustig moment voor mezelf. Nu is het zo als Rosie aan het stofzuigen is dat die deur wel vaker dichtgaat, maar dit gaat duidelijk een stap te ver. Ook de brave Bravo laat zich niet zomaar aan de kant duwen. Wat denkt ze wel niet. Eerst wel op de bank dan weer niet. En nu een besluit dat ze ook even een rustig moment wil. We gaan in verzet hebben we besloten. Bravo is languit op de bank gaan liggen en wil er niet af. Ik ga bij de deurpost liggen zodat de deur niet dicht kan. Pfff momentje voor mezelf. Dat doe je maar in je eigen tijd hoor vrouwtje.....