De avonturen van Basset Saartje

A l eerder schreef ik dat vrouwtje een prijs heeft gewonnen, Op Koningsdag was het eindelijk zover. Ze gingen in de ochtend eerst spulletjes verkopen op de rommelmarkt en daarna op weg naar België om de prijs in ontvangst te nemen. Voor de lezers die er nu middenin vallen....ze heeft een prijs gewonnen voor het schrijven van een moordverhaal in maar 25 woorden. Knap hè. Heel jammer dat wij hondjes niet mee mochten, maar zo gaat het in het leven. Ik gun het haar zo, want ze is tenslotte altijd druk voor mij. Niet alleen mijn Blog en  leuke boekjes, maar wat dacht je van al die heerlijke kriebeltjes geven en de leuke wandelingen die we samen hebben. Ik dwaal af. Dat gebeurt mij de laatste tijd wel vaker en dat is de leeftijd, zegt vrouwtje. Ze heeft dus een hele fijne avond gehad waar ze hartelijk werd ontvangen en een aanmoediging om vooral door te gaan met leuke stukjes schrijven. Na Koningsdag zat er voor ons ook nog een reisje in. We zijn lekker een paar dagen naar

H et is Pasen zei de Vink. Ja het zal allemaal wel. Pasen betekent extra koekjes en met z'n allen eitjes en broodjes eten. Net op dit moment heeft baasje weer zo'n dag dat hij erachter komt dat hondjes erg verharen en dat het nu maar eens afgelopen moet zijn dat ze steeds op de bank mogen. Ik zing dus geen liedje van plezier zoals die Merel die vrij de wormpjes uit de grond mag rukken en heerlijk op zijn nestje zit. Neen, ik ben niet vrij om te gaan en staan waar ik wil. Ik moet in mijn mandje. Geen eitjes stelen, geen zoete broodjes die er worden gebakken en zeker niet het warme nestje waar ik recht op heb. De bank voor mijzelf met een eigen dekentje. Mensen zijn raar. En hoeveel ik ook van het vrouwtje houd, ze had in moeten grijpen toen baasje dat zei. Niets van: Saartje ik vind dat eigenlijk ook. Ja, zo komt de ware aard naar boven hè, je bent met hem getrouwd en de leukste familieleden laat je nu met Pasen in het mandje. Niet op de tafel klimmen en alles mis