Vanuit het hart, dankjewel vrouwtje

Met elkaar, voor elkaar

Vanuit het hart. Het woord aan vrouwtje.

Het was eind februari. We hadden een paar leuke dagen achter de rug.
Verderop kwamen de eerste berichten over het coronavirus, ofwel covid-19
We wasten onze handen en hadden bij de drogisterij snotdoekjes gekocht en
handgel. Toen nog gewoon verkrijgbaar. Niemand had kunnen bevroeden dat nog geen
week later we in een intelligente lockdown belanden en er een paar weken later
meer dan 1100 mensen aan corona waren overleden. De harde cijfers.

De wereld staat op zijn kop. De zorg draait overuren. Vrienden en familie zien elkaar via beeldscherm en iedereen met een vitaal beroep roeit met de riemen die er zijn.
In het basisonderwijs worden moeders en vaders juffen en meesters. In het voortgezet verlaten de examenkandidaten hun school met een diploma waar ze geen examen voor hebben gedaan. Dit tot groot verdriet van veel jongelui die er naar uit keken om hun kunnen te tonen.
Op het mbo, hbo en universiteit gaan de lessen door zover we de mogelijkheden hebben.
Is er dan ook positief nieuws?
We zitten vaak noodgedwongen thuis en partners ontdekken elkaar opnieuw. Mensen worden creatief en in de supermarkt, ook al is dit geboren uit noodzaak, laten de mensen elkaar voor. 
We ervaren dat het niet vanzelfsprekend is wanneer je NIET naar iemand toe kunt gaan. Het zij op ziekenbezoek of gewoon omdat je wilt gaan. Ik heb gezien dat mensen weer omzien naar elkaar. Er worden vaker kaartjes en bloemen gestuurd.
Je belt elkaar, Facetimed, Whatsappcall en vraagt hoe het gaat. Er gebeuren dus mooie dingen.
Wanneer dit voorbij is gaan we dit volhouden, gewoon omdat we hebben laten zien dat we het kunnen. Betrokken zijn bij een ander en laten weten dat je er voor iemand bent.
Ik wens iedereen nog veel moed en sterkte toe de komende tijd.